Droomreis Tanzania verandert je toekomst!

Droomreis Tanzania maakt dromen waar!
Martin Luther King over de toekomst: “I had a dream”.
Geert en Tineke: “Droomreis Tanzania verandert je toekomst”.

Onze eerste reiservaringen in Tanzania waren alweer 5 jaar geleden. We hebben toen we het noorden samen met onze zonen bezocht. We praten nog vaak over de overweldigende natuur en de vriendelijke mensen.

In het voorjaar van 2022 hebben we Wilma Kuiper, na een informerend uiterst prettig gesprek, gevraagd weer zo’n Droomreis voor ons te plannen. Ze kwam met een aantal opties voor een reis door het zuiden van Tanzania. De keuze was snel gemaakt voor een 3-weekse reis dwars door Tanzania vanuit Dar-er-Salaam in het oosten tot aan het Tanganyika meer in het uiterste westen. We kozen voor de maand september, omdat dan in het droge seizoen de dieren zich vooral in de buurt van rivieren en waterbronnen bevinden.
Wilma voorzag ons vooraf van zingevende en prikkelende informatie, waardoor de aantrekkelijkheid om de reis te beginnen steeds groter wordt. Zo waren er -tijdens ons verblijf- in Kichaka Untamed Camp “walking safari’s” opgenomen met gewapende begeleiding van ervaren gidsen. Het idee en de gedachten om te wandelen in de wildernis verhoogde de spanning en onze zin om te vertrekken.

Begin september vlogen we naar Dar-es-Salaam. Ondanks een korte nachtrust in een hotel, vertrokken we heel vroeg in de ochtend naar het nationale vliegveld van Dar-es-Salaam naast het “Julius Nyerere International Airport”. Het vliegen met kleine toestellen is best spannend. Je ziet en merkt elke beweging. Na een uurtje steeg het vertrouwen en zie je de piloot ontspannen achter zijn navigatie dashboard een ontbijtje genieten.
Bij aankomst op de airstrip van Iringa werden we opgewacht en welkom geheten door twee uiterst vriendelijke jongemannen. De gids vroeg ons of we zin hadden om het “Isimila Stone Age” te bezoeken waar de wind- en watererosie prachtige rotsformaties hadden gemaakt. We hebben daar mooie foto’s gemaakt en we waanden ons af en toe een beetje in “Bryce Canyon” een prachtig natuurpark in Utah waar we in 1994 een keer waren geweest.
Na de lunch gingen we onderweg naar Hodi Hodi Bush Camp.

Hodi Hodi Bush Camp
Deze lodge bevindt zich net buiten het Ruaha Park en vanuit de lodges kijk je uit over de wildernis. We werden hartelijk ontvangen door Rex en z’n staf. Op de tweede dag in Hodi Hodi hebben een bezoek gebracht aan een basisschool in het nabijgelegen dorpje Makifu. We werden naar het schoolplein geleid en daar kregen we een stoel achter een tafel volgepakt met flessen frisdrank en water. Wat er toen gebeurde, was een aaneenschakeling van emoties. Soms positief geraakt door zang en dans van groepjes leerlingen en af en toe bekroop ons een gevoel van valse schaamte. Wij dachten eerst dat het maar een half uurtje zou duren, maar de kinderen waren niet te stoppen. Er werden zelfs acrobatische hoogstandjes getoond, waarbij jongens van 10-15 jaar werkelijk door de lucht vlogen en over gehurkte leerlingen heen sprongen. Na anderhalf uur liep de “show” ten einde en besloten een donatie te doen als bijdrage voor het bouwen van een extra klaslokaal. Ook gingen we nog even langs een medical center waar de arts vertelde dat ze te weinig middelen hadden om goed te functioneren en ook daar hebben we een donatie gedaan voor de aanschaf van medicijnen. Ze waren er duidelijk erg blij mee. Op de terugweg naar Hodi Hodi keken we elkaar aan met een goed gevoel over ons bezoek aan Makifu omdat een betere wereld begint met betere scholing en zorg.

Ruaha River Lodge
Een vriendelijke manager heette ons welkom en we maakten prachtige gamedrive in Ruaha national park. veelal samen met een gezellig moeder en dochter. Op de eerste dag bracht onze gids ons met de landrover naar een nijlpaard die door een leeuw was gedood. We zagen de uitgeputte leeuw van nabij en de reuk van het dode nijlpaard was haast niet te harden. Hij vertelde dat de rest van de groep leeuwen ook zou aansluiten. De invallende duisternis dwong hem om terug te gaan naar de River Lodge. De volgende ochtend zijn we opnieuw naar de plek gereden waar het dode nijlpaard lag. En inderdaad de rest van de leeuwenfamilie was nu ook aanwezig en smulden één voor één van het dode dier. Onze chauffeur parkeerde de auto op slechts enkele meters van de leeuwen, waardoor we erg mooie en vele foto’s konden maken. Het was zeer indrukwekkend om zo midden in een scene te belanden van de meest primaire natuurwet: eten en gegeten worden.

Kichaka Untamed Camp
Het verblijf bij Andrew Molinaro (call me “Moli”) en zijn partner Noelle Herzog was geweldig en haast met geen pen te beschrijven. De maaltijden waren allemaal van uitzonderlijk hoog niveau en er is een tafel waar slechts 6 personen kunnen plaatsnemen. Moli en Noelle vergezellen hun gasten bij elke maaltijd. Daarmee zorgen ze voor een “thuis”-gevoel en zijn de gesprekken in de nazit erg vermakelijk. Moli’s vader was een Italiaan en dat heeft hij goed over kunnen brengen aan de keuken. Ook blijkt Moli een lopende onuitputtelijke kennisbron van de natuur te zijn. Hij is een heuse storyteller en zijn verhalen blijven kleven. Daarnaast is hij in alle opzichten een fantastische gastheer en heeft hij laten zien hoe je een team smeedt om in de coronacrisis beeldschone haast onwerkelijke verblijfspaleisjes in de wildernis te bouwen. Hij vertelde dat hij dat samen met zijn koks, gidsen, chauffeurs en bedienden heeft gedaan. De walking safari’s met Moli zijn van uitzonderlijke klasse. Eerst voelden we ons nog een wat onwennig en dachten we dat de wilde dieren ons zouden aanvallen zodra ze ons in de gaten kregen. De werkelijkheid was dat de dieren vluchtten zodra ze ons bemerkten. Moli leerde ons om sporen van de dieren te herkennen en ze te “besluipen” tegen de wind in… We zagen olifanten, leeuwen, giraffes, zebra’s, waterbokken en heel veel vogels. Hij bracht ons zelfs op een plek waar onze voorouders in de prehistorie hun voedsel bereidden. Ook weten we nu dat acaciabomen onderling communiceren om eetlustige giraffes af te schrikken, een ontwikkeling van mogelijk miljoenen jaren. Kortom een droom van een verblijf op Kichaka Untamed Camp!

Katavi National Park
Je waant je op een onmetelijk grote “plain” als je net bent opgehaald van de airstrip onderweg naar de lodges van Katavi Wildlife Camp. Om bij de lodges te komen, rijdt de chauffeur behendig door een kleine waterstroom, die verderop zodanig breed is dat er een grote horde pelikanen druk bezig is om de aanwezige vissen te verorberen. We verbazen ons bij aankomst in het camp over een groep olifanten die voor onze “banda” in ganzenpas voorbij lopen. Ons verblijf in Katavi was een schot in de roos. We hebben heel erg genoten van de vele olifanten, giraffes, impala’s en de grote hoeveelheid nijlpaarden, die slechts traag bewegend in hun modderpoelen onderdompelen. Ook zagen we nijlpaarden die in de rivier of op de oevers met elkaar vochten. Dat was nog eens spectaculair! Tijdens een gamedrive samen met een ander Nederlands echtpaar onderweg naar “Paradise” zagen we een hyena voor ons vluchten en in een bosrand lag een familie leeuwen een middagdutje te doen. De lunch in “Paradise” smaakte anders dan anders. Het gevoel om in het paradijs te zijn heeft daar ongetwijfeld aan bijgedragen.

Mahale Mountains National Park
De reis naar de Mbali Mbali Lodge over het water van het Tanganyika meer was een mooie avontuurlijke belevenis. Toen we na zo’n 2 uur varen bij de lodge aankwamen, stond de hele staf al op het strand ons toe te wuiven ten teken van welkom. Wij kregen het huisje  direct naast het restaurant de luxe Honeymoon lodge. Het uitzicht was geweldig en je krijgt het idee op een onbewoond ‘bounty’-eiland te zitten.
De volgende ochtend moesten we vroeg op om de trip naar de chimpansees te beginnen. De verkenners waren al eerder vertrokken om uit te zoeken waar de apen zich bevonden. Onze gids riep ons bijeen om hem te volgen. Het zou een helse tocht worden. We moesten zeker 2.000 meter bergop klimmen en dat bleek een hele zware klus in een jungle waar het vochtig en warm is. Onze groep bestond behalve ons tweeën uit twee duidelijk jongere Engelse echtparen. Onderweg konden wij hun tempo niet meer volgen en liet de gids ons achter met één van de hulpen. Ons doorzettingsvermogen om de groep chimpansees te willen bereiken, heeft ons zeker geholpen, hoewel we een aantal keren dachten waar we aan begonnen waren. De gids tekende steeds pijlen in de klei om de route te duiden. Na zo’n 2 uur bereikten wij hevig zwetend ook de groep chimpansees waar de Engelsen al een tijdje waren. Het was de moeite zeker meer dan waard. Het is een zeer bijzondere beleving om als mens tussen de apen te zitten. Blijkbaar accepteren ze de aanwezigheid van mensen en gedragen ze zich alsof we er niet zijn. Ze vlooien elkaar en letten op de kleintjes. Soms klimmen ze in bomen en maken daarbij krijsende geluiden. ’s Avonds hebben we bij de “Bush TV” met plezier en respect teruggekeken op onze ontmoeting met de chimpansees. We hebben heel veel foto’s kunnen maken en beleven nu thuis weer ons bezoek aan de chimps bij het bekijken van de foto’s.

Mafia Island
Als afsluiting van de safari gingen we 4 dagen naar Mafia Island om liggend aan een zwembad nog es terug te denken aan de mooie momenten van de voorbije weken. Hier hebben we een excursie geboekt om in de oceaan te zwemmen met walvishaaien. Nadat de spotter op het voordek van ons bootje een walvishaai zag, werd het bootje voor de vis gemanoeuvreerd en moesten we snel uit de boot springen en snel in de richting van de haai snorkelen. En inderdaad, we zagen het reuze gevaarte van zo’n 8 meter langzaam onder ons door zwemmen alsof er niets aan de hand was. In totaal hebben we uiteindelijk 3 walvishaaien in hun volle schoonheid mogen aanschouwen. Eén van de Duitsers had een onderwatercamera en toen we foto’s wilden uitwisselen bleek helaas dat hij alleen maar foto’s had gemaakt van onze benen met daaraan de zwemvliezen.

Samenvattend
De drie weken van onze geweldige droomreis zijn voorbij gevlogen. Oh ja we vergeten haast de binnenlandse vluchten. In totaal hebben we 5 vluchten met een achttal tussenlandingen op diverse airstrips gemaakt. Vooral de vlucht vanaf Tanganyika Meer naar Mafia Island was super, omdat onze piloot prachtig laag over rivieren en zandbanken vloog. We hebben hem heel goed leren kennen omdat hij nagenoeg op al onze vluchten de piloot was. Hij lachte uitbundig toen ik vroeg of hij de enige piloot was in Tanzania. Bij de tussenlanding op de Ruaha airstrip was hij zelfs zo vriendelijk om aan te geven dat wij het tijdstip van vertrek bepaalden zodat we nog even het toiletgebouw konden bezoeken.

Geert & Tineke (september 2022)