Op 30 augustus 2023 vliegen we met KLM naar Kilimanjaro waar we zoals altijd hartelijk worden ontvangen. We bezoeken deze keer Noord-Tanzania: West-Kilimanjaro, Enduimet WMA, Arusha National Park, Mkomazi National Park, Lake Chala, Tarangire, Serengeti en Ndutu. Ter plekke inspecteren we lodges en gaan kamperen op speciale plekken. Ook gaan we verschillende activiteiten uitproberen . Met het team besteden we extra aandacht aan de wandelsafari’s om deze nog beter te maken.
30 augustus – Simba Farm lodge
Simba Farm is een superplek om je reis te starten. We hebben heerlijk geslapen (het is heel stil hier). Je gaat hier gewoon op de veranda zitten. Het uitzicht is zó gaaf, de vogels fluiten, de tuin vol met kleurrijke bloemen en het eten is top. Aan het eind van de middag de farmtour/sundowner gedaan met de jonge enthousiaste gids die hier de activiteiten begeleid. Iedere keer weer zijn we weer onder de indruk van de omgeving. De vergezichten, de view, het is eigenlijk heel simpel. Met de safari auto door de landerijen die enorm zijn. Er zijn veel mensen op de akkers aan het werk deze keer. En dan op een mooi plekje de stoeltjes opzetten. Genieten van het uitzicht, een lekker drankje en dan de zon onder zien gaan. Verrassend deze keer was dat we toch nog even de witte top van de Kili te zien kregen én een reusachtige volle maan.
31 augustus – Op gamedrive in Enduimet
De dag begint met een voortreffelijk ontbijt geserveerd met verse producten rechtstreeks van de lokale boerderij. Lucas, onze enthousiaste gids voor de komende dagen, verwelkomt ons hartelijk. Onze bestemming vandaag is Enduimet voor een spannende gamedrive, slechts een korte rit door een adembenemend landschap. De omgeving biedt een schilderachtig schouwspel van heuvels, velden in diverse kleuren, en opvallend zijn de vlakke gebieden waar geïsoleerde heuvels als torentjes uitsteken.
Ondanks waarschuwingen voor weinig wildlife in Enduimet deze tijd van het jaar, zijn we positief verrast. Giraffen van groot tot klein, domineren het landschap, vaak in grote groepen. Natuurlijk willen we ook graag olifanten zien. Dit park grenst aan Amboseli (Kenia) met zeer grote olifanten. De plaatjes van olifanten met de Kilimanjaro met zijn mooie witte top op de achtergrand zijn wereldberoemd. Het lijkt er niet op dat wij ze vandaag te zien krijgen, maar toch op het allerlaatst krijgen we een eenzame grote oude bull in het vizier. Verder ontmoeten we verschillende soorten antilopen en aapjes en zelfs krijgen we een glimp te zien van de zeldzame koedoe en generoek. Opvallend is dat we geen enkele andere safari-auto tegenkomen, wat de ervaring des te unieker maakt.
We besluiten we aan het eind van de middag een Nederlands Beehive-project te bekijken. Dit om te verkennen of dit een leuke activiteit voor gasten zou kunnen zijn. Na enig navragen vinden we het eindelijk. Bijna 300 bijenkasten hangen op slechts 3 meter afstand van elkaar. Deze kasten dienen als een natuurlijk middel om olifanten de weg te blokkeren naar de gewassen van de lokale bevolking. Als een olifant het draadje aanraakt tijdens het passeren, ontstaat er meteen onrust in de bijenkast. De bijen beginnen luid te zoemen, en de olifant maakt rechtsomkeert. Volgens de drie mannen die het project toelichten, werkt het wonderbaarlijk goed. Er zijn geen problemen meer met olifanten die gewassen verwoesten, en het hele dorp kan profiteren van de opbrengsten van de honing. Het blijkt echter dat het bezoek wat we hebben gebracht aan dit project geen Nederlands maar Duits initiatief is.
1 september – Op naar Lake Chala
Na het afscheid bij Simba Farm gaan we richting Lake Chala, en omdat het Nederlandse bijenproject op de route ligt willen we dit eerst gaan bezoeken. Natuurlijk blijkt dit ook weer een uitdaging om te vinden. Lucas raadpleegt de lokale bevolking en na wat aanwijzingen belanden we op een hobbelige, smalle weg de berg op. Het wordt al snel duidelijk dat dit niet de beste route is. De kiezels zorgen voor gladheid en na een steile klim besluit Lucas de auto te stoppen. Het lijkt onmogelijk om de weg te vervolgen. Na wat graven, stenen verplaatsen en een strategische terugkeermanoeuvre lukt het uiteindelijk om weer op het beginpunt van de weg aan te komen. Een spannend avontuur en Lucas bewijst zich als een uitstekende chauffeur. We besluiten na deze vertraging om koers te zetten naar Lake Chala. Onderweg staat Mr. Bean – onze favoriete privé-kok- klaar met alle kampeerspulletjes en tassen vol eten. Super om hem weer te zien. We kopen nog wat drankjes en vervolgen de reis. Bij het kratermeer Lake Chala worden de tentjes opgezet en morgen gaan we het hier verder ontdekken.
2 september – Wandelen en zwemmen bij Lake Chala
Om 6 uur gaat de wekker af. Snel aankleden en klaarmaken voor de hike. De koffie staat klaar om 06.15, dankzij Mr. Bean. De vrouwelijke gids staat paraat, vergezeld door een gids in opleiding. Eerst genieten we van de opkomende zon, een prachtige oranje bol achter een rots. De wandeling begint vanaf de lodge over smalle paden naar 2 uitkijkpunten. Onderweg komen we een bushbuck, bavianen, talrijke vogels en apen tegen. Het uitzicht vanaf het hoogste punt is adembenemend, met zicht op het groen-blauwe kratermeer. Het kratermeer ligt op de grens met Kenia die 25 procent van het meer bezit. Bijzonder spectaculair is de rivierbedding waar we doorheen lopen, uitgesleten in lagen van verschillende kleuren (bekijk de foto’s). In een andere regio van Tanzania hebben we zoiets nog niet gezien. ’s Middags nemen we een verfrissende duik in het meer. De klim naar beneden duurt wel even, zo’n half uurtje, en terug naar boven is langer en zwaarder, maar zeker de moeite waard. Morgen vertrekken we naar Mkomazi National Park.
3 september – Mkomazi national park
Vandaag rijden we van Lake Chala naar Mkomazi National Park. We hoorden bij Simba Farm dat dit park tegenwoordig behoorlijk populair is, maar bij aankomst zien we geen enkele andere safari-auto bij de gloednieuwe entreegebouwen. Onderweg regelt Lucas nog op z’n Afrikaans ijs voor de koelbox. Via-via zou er iemand op de afgesproken plek de ‘bestelling’ brengen, maar door de stroomuitval werkt de vriezer niet goed dus helaas: geen ijs. Lucas zegt: Tie-Aai-Eé (TIA= This is Africa, het loopt altijd anders dan gepland). Flexibiliteit is hier essentieel.
Binnen een minuut na aankomst in Mkomazi national park zien we een grote kudde olifanten, eerst in het water, spetterend en modderend, en daarna wat verderop in een zandbad. De public campsite waar we verblijven is zonder andere gasten, dus geheel voor ons privé. Vandaag hebben we veel olifanten gezien, giraffen, kudu’s, elanden, zebra’s en nog meer dieren. Het wildlife hier is indrukwekkend, en het landschap is prachtig met bergen aan alle kanten, savannes, en bloeiende struiken. Een geweldig, ondergewaardeerd park. Ondanks de wat langere rit is het de moeite waard. Een hoogtepunt van de dag was de ontmoeting met twee oude olifanten aan het eind van de dag. Indrukwekkend! In dit park liggen een paar (luxe) tented camps die we bezoeken. We inspecteren de tenten en spreken met het management. Vooral Babu’s camp bevalt ons door het fantastische uitzicht.
4 september – Wandelsafari en night gamedrive
De wandelsafari vanochtend is super. Het licht van de opkomende zon is prachtig en het is nog lekker fris om te wandelen. De Tanapa-ranger die ons begeleidt, is uitgerust met een geweer en werkt al 10 jaar in Mkomazi National Park. Bij aankomst op de startlocatie van de wandeling kijken meteen twee buffels argwanend onze kant op. Het zijn twee oude mannetjes, die je liever niet onverwacht tegenkomt. Lucas begeleidt ons tijdens de wandeling, wat het erg interessant maakt. Als Masaï-man is hij opgegroeid met de natuur en weet hij écht alles. Tijdens een wandelsafari let je juist op de kleine dingen, zoals insecten en vlinders (die dan weer geen vlinders blijken te zijn). Bij elke drol en voetafdruk die we tegenkomen, stelt Lucas de vraag van welk dier dit is. Bij onderstaande foto zie je hoe groot de pootafdruk van een olifant is. We hebben nog veel te leren en de verhalen laten je beseffen hoe ingenieus de natuur in elkaar zit. Na ongeveer 3 uur keren we terug bij de safari-auto en na een lekkere brunch doen we een dutje (de zon is inmiddels achter de wolken verdwenen, dus dat komt goed uit, anders brandt je de tent uit).
Aan het eind van de middag gaan we weer op gamedrive, die overgaat in een nachtelijke gamedrive. De ranger is weer van de partij, en in het donker schijnen we met zaklampen in de duisternis op zoek naar reflecterende oogjes. Als nachtdier komen we een serval tegen, helaas verstopt in het struikgewas. Verder zien we wildlife zoals dik-diks, zebra’s en hartebeests. Hoewel we niet veel tegenkomen, is het toch heel leuk en heeft het iets bijzonders om in het donker door het park te rijden. Achteraf horen we dat na de nightdrive Lucas de ranger weer terugbrengt naar zijn post en dan onderweg vlakbij de campsite een aardwolf tegenkomt. Zo zie je maar weer dat je vooral geluk moet hebben.
5 september – De special campsite: wat een beleving!
Vandaag verkennen we het park verder en verplaatsen we ons van de public campsite naar de special campsite. Wederom een prachtige dag waarin we niet alleen veel wild spotten, maar ook enorm genieten van de mooie omgeving. Het licht op de bergen, de savannes, de verschillen in begroeiing, en vooral: we zijn weer -op één andere safari-auto na- de enige mensen in het park!
We vinden een geweldige plek voor de koffie met uitzicht op de gele savanne. In de verte lopen olifanten, giraffen en zebra’s door het landschap. Later tijdens de gamedrive zien we de dieren weer dichterbij en krijgen meteen een lesje birdwatching. Ook hierin zijn we nog lang niet volleerd. En als ik eindelijk denk een naam te weten, blijkt het niet de ‘lilac-breasted-roller’ te zijn, maar weer een andere ‘roller’ die er sprekend op lijkt. Tja, er zijn ook zoveel soorten vogels in Tanzania.
Omdat we voldoende tijd hebben, rijden we ook naar een uithoek van het park. Daar is ook het rhino-project (dat ik vorig jaar al heb bezocht en we daarom nu overslaan). We rijden verder omhoog en stoppen op het hoogste punt. Wat een panoramisch uitzicht! Mr. Bean is vandaag ook mee op gamedrive, want hem alleen laten op een special campsite doen we uiteraard niet, want dat is gewoon te gevaarlijk.
Bij aankomst op de campsite blijkt al wel hoe wild deze mooie plek is. Er staat een groepje olifanten en de hoge bomen zijn de slaapplek voor een grote groep bavianen. Aan het aantal uitwerpselen te zien, zijn dit niet de enige wilde dieren die hier regelmatig komen. Een perfecte plek om midden in de natuur te zijn, ver weg van de bewoonde wereld. Bij een heerlijk kampvuurtje genieten we van een smaakvol soepje met zelfgebakken brood en een lekkere spaghetti bolognaise. In de avond komt er nog een kudde buffels buurten en besluiten de bavianen toch in de bomen boven ons te gaan slapen. Maar ’s nachts horen we nauwelijks geluiden van wilde dieren en slapen we uitstekend.
6 september – naar Arusha
Na de ochtend gamedrive rijden we naar Arusha. De weg is druk met verkeer en veel vrachtwagens en zowel kleine als grote bussen. Op dit traject is er geen safari-auto te bekennen. Het tanken blijkt nog een uitdaging. We horen dat er in Arusha geen benzine meer verkrijgbaar is, waardoor we onderweg de safari auto moeten vol tanken. De prijs stijgt en daardoor ontstaat er plotseling ‘schaarste’. De meeste tankstations sluiten gewoon en heropenen pas wanneer ze een hogere prijs kunnen vragen. Gelukkig vinden we een tankstation waar we terechtkunnen, zij het met een lange wachtrij.
Onderweg genieten we van onze laatste lunch, uiteraard klaargemaakt door onze privékok. We zijn terug in de stad, in de bewoonde wereld. Het is heerlijk om een luxe kamer te hebben, waar we al het stof van ons af kunnen douchen en schone kleding uit de koffer kunnen pakken. Bij de Olerai Lodge hebben we uitstekende wifi, dus we gaan aan het werk. Het is een fijne lodge met vriendelijke mensen, lekker eten en prima kamers . En het is heel gezellig om samen met deze twee topgidsen bij te praten en een drankje te doen.
7 september – Kanosafari in Arusha National Park
Na een lekker ontbijt staat Lucas om 8 uur klaar om ons op te pikken voor de gamedrive in het Arusha National Park. Eerst doen we nog een site-inspectie bij een lodge in Arusha die is overgenomen door een nieuwe eigenaar. We zijn niet erg enthousiast over deze locatie. Hoewel het een mooie groene tuin heeft met oude bomen, is het te groot en te dicht bij de doorgaande weg met veel verkeer. Deze lodge gaan we niet aanbieden aan onze gasten.
Bij aankomst in het Arusha National Park is het mistig en bewolkt. We beginnen met een rit naar de Ngurdoto-krater. De weg kronkelt omhoog, en de bomen en begroeiing doen denken aan de Ngorongoro-krater. Deze krater is ook een caldera met een kratervloer, maar kleiner van doorsnede. Ondertussen breekt de zon door, en we genieten van een prachtig uitzicht vanaf de kraterrand. In de krater zien we een groep buffels grazen en water drinken in kleine meertjes. Helaas is het nog niet helder genoeg om Mount Meru en Mount Kilimanjaro te zien, maar dit lukt later op de dag wel. Bij de Ngurdoto-krater kun je een wandelsafari maken maar daar hebben we deze keer geen tijd voor.
In dit groene park met veel bossage en struikgewas is het lastiger om dieren te spotten. Vooral in de open stukken zien we zebra’s, giraffen en antilopen. De bushbuck is hier goed vertegenwoordigd, en ook de dyker krijgen we te zien. Na de lunch maken we een kanosafari op het Momella-meer. Martin en ik allebei stappen in een aparte kano met dekapitein (zo wordt de gids genoemd) achterin. Het zijn goede gidsen die veel weten te vertellen over de vogels die we tegenkomen en de natuur in het algemeen. We peddelen rustig door het water, omgeven door vogelgeluiden, heel rustig en midden in de natuur. Wat een ontspannen ervaring! We spotten maar liefst 20 vogelsoorten, waaronder Sandpiper, Swallow, Swift, Tropical boubou, Butchers bird, Black sawing, African Paradise flycatcher, Bee eater, Francolin (screaming bird), Malt duck, Jesus bird, Black winged stealth, Ibis, Tony flanked prinia, White wrested commerand, Little egret, Woodpecker, Night Heron, Greater Flamingo en de Southern pochad.
Na de fijne kanotocht stappen we weer in de auto en gaan naar het grote Momella-meer, waar het wemelt van de roze flamingo’s. Het is erg mooi, en we bekijken ze vanaf verschillende kanten. Na de mooie zwart-witte Colobus aapjes krijgen we ook nog de ‘attractie’ van het Arusha National Park te zien: een witte baviaan. Het ziet er vreemd uit, en Lucas vertelt dat hij meteen de leider van de groep is vanwege zijn bijzondere verschijning.
8 september – Tarangire national park
Een fantastische dag beleefd in Tarangire National Park vandaag. Vanaf Arusha is het een rit van 2 uur naar de parkentree. Tegenwoordig verloopt het vrij snel om de parken binnen te komen. De gidsen moeten wat ‘paperwork’ regelen in het kantoor, maar voordat we onze cappuccino op hebben, kunnen we het park al in. In het eerste deel is het nog druk met de ‘dagbezoekers’. Bij de aangelegde waterpoel, nog vlakbij de ingang, staan de safari-auto’s rondom, en de safari-gangers maken foto’s van de drinkende zebra’s en antilopen. Het gevoel dat ik bij de safari’s in Namibië had, bekruipt me hier ook. Dit is te gemaakt, dit is ‘instant’, dit lijkt te veel op een dierentuin. Lucas deelt dit gevoel en rijdt met een behoorlijk tempo weg van de drukte. Nog geen 20 minuten later zijn er nauwelijks nog safari-auto’s te zien. We rijden langs de Tarangire-rivier, en bij iedere bocht zien we zoveel wilde dieren: gnoes, zebra’s, giraffen, pumba’s, impala’s. Het is geweldig om hier te zijn, rijdend door dit prachtige landschap met eeuwenoude baobabbomen.
Bij een rivierbank kijken we naar de grote groep olifanten die hier aan het drinken is. Hoe gaaf is het om ze van zo dichtbij te zien, hoe handig ze met hun slurf water opzuigen en dit vervolgens opdrinken, hoe de kleintjes zich door de modder rollen. Op deze plek zijn we helemaal alleen. We nuttigen hier onze lunchbox terwijl aan de andere kant twee giraffen gracieus aan het vechten zijn. Wat een schoonheid, de lange nekken bewegen zich langzaam als in een slow-motion film. We voelen ons zo bevoorrecht om hier te mogen zijn. Ik denk aan de drukke picknickplek waar de ‘dagbezoekers’ een plekje zoeken bij een van de tafeltjes, waar aapjes moeten worden weggejaagd die azen op voedsel, net als de brutale glansspreeuwen. Wat een verschil met de serene rust van onze lunch. Dit is hoe wij safari’s willen beleven, het écht beleven. Niet slechts een paar uur achter andere safari-auto’s aan rijden en stof happen, om vervolgens weer snel uit het park te racen naar een accommodatie die anderhalf uur verderop ligt.
Wij gaan dieper het park in, naar het Silale moeras. Het is hier prachtig met al die grote groepen zebra’s, gnoes en olifanten. Plotseling zien we een hyena langs de auto lopen met een stevig tempo. Dan merken we de overblijfselen van een zebra op. De hyena schiet ervandoor met een stuk zebra in zijn bek. We horen de botten kraken wanneer hij zijn krachtige kaken erin zet. We gaan op zoek naar het roofdier dat de zebra heeft gedood. Bij een boom treffen we twee leeuwinnen aan die elk op een afzonderlijke tak met hun achterwerken tegen elkaar aan liggen. Helemaal alleen staan we hier de leeuwinnen te bekijken. Dan komt de ene leeuwin overeind, en we kijken of we een goede pose hebben voor foto’s. Maar dan verliest ze haar evenwicht en valt minstens 6 meter naar beneden. Als katachtige landt ze op haar pootjes. Een beetje beduusd kijkt ze rond. We schieten in de lach; wat is dit een grappig gezicht. Net voor zonsondergang bekijken we ook de andere kant van het moeras. De zon schijnt op het water, het gele gras wuift en glanst in de zon, de olifanten staan heerlijk te badderen. Life is good.
9 september – Migombani lodge
De dag begon goed om 6.00 uur met een bush breakfast. We proberen natuurlijk alles zelf uit, en hoewel het prima is voor een privé-ontbijt, is het niet helemaal passend midden in de bush. Het is namelijk wel apart, maar nog steeds bij het kamp. Ik denk dat deze plek heel leuk zou zijn voor een bushdinner, met mooie lantaarntjes eromheen. Heerlijk om met het ochtendlicht de natuur te zien ontwaken bij de gamedrive en route (we verplaatsen ons van A naar B en maken ondertussen een gamedrive). Ook doen we nog een tweetal campinspecties. Als we het park bijna uit zijn, komen we nog een groep olifanten tegen. Ze eten vruchtjes van de grond van een acaciaboom. Heel voorzichtig één vruchtje per keer, en we zien dat er aan de slurf twee punten zitten zodat ze dit behendig kunnen vastpakken. Een mooie afsluiting van Tarangire National Park, dat zeker in onze top-5 van mooiste parken staat.
Vandaag verblijven we in de Migombani cottage. We nemen afscheid van Lucas en hebben tijd om werk te doen en een beetje te ontspannen. Migombani is eigenlijk een camping gelegen op een heuvel met uitzicht op het Manyara meer. Een zeer schone campsite met een zwembad onder een grote baobab boom. Wij hebben iets lager op de heuvel helemaal privé een huis. In de middag wordt het lekker warm om een duik te nemen. Bij het kampvuur nemen we een lekker drankje, en net als we besluiten aan het diner te beginnen, komt Fay aangereden. Het is geweldig om de laatste dagen van de safari met hem door te brengen.
10 september – Shifting Sands en Serengeti
Gisteravond hebben we gezellig bijgekletst met Fay, en op zo’n campsite met veel jonge mensen wordt het al snel wat later dan in de lodges waar iedereen vroeg gaat slapen. We vertrekken om 8 uur en het is al even geleden dat we dit traject naar de Serengeti rijdend hebben afgelegd. Het valt ons op dat de dorpen wel veranderen. Er zijn steeds meer nieuwe, grotere huizen en nieuwe gebouwen. Je ziet ook dat het toerisme zich verder ontwikkelt. Of dat altijd op de juiste manier gebeurt, is wel de vraag. We zien nu bijvoorbeeld overal langs de doorgaande weg bordjes met een soort familienaam erop. Dat zijn commerciële Masai-boma’s, speciaal ingericht voor toeristen: schoon, met springende Masai en een souvenirwinkel. Als je snel kleurrijke foto’s wilt maken, kun je er een kort bezoek brengen, maar het is natuurlijk gewoon een show die je voorgeschoteld krijgt. Als je echt wilt zien hoe een Masai-stam leeft, nemen onze gidsen je mee naar een authentieke boma.
Vandaag gaan we voordat we de Serengeti ingaan naar Olduvai Gorge, en we zijn vooral geïnteresseerd in Shifting Sands. Olduvai Gorge wordt ook wel ‘de wieg van de mensheid’ genoemd, de plek waar Mary Leakey zeer oude menselijke resten heeft ontdekt. We nemen een kort kijkje in het museum. Was het een paar jaar geleden nog een ruimte met wat uitgetypte velletjes aan de muur geplakt, tegenwoordig ziet het er prima uit. Het is een eigentijds museum waar we deze keer te weinig tijd voor hebben, maar het kan zeker interessant zijn voor mensen die meer willen weten over de prehistorie van de mens en de archeologische vondsten op deze plek. Het uitzichtspunt is prachtig met in het midden de Nasera-rots. We stappen weer in de auto naar Shifting Sands, 15 kilometer verderop. Dat lijkt niet ver, maar het is geen gemakkelijke weg waar Fay zich behendig doorheen baant, over rotsen en door losse grond. Het gaat goed totdat we ineens vastzitten. Het wiel spint en we zitten meteen muurvast in het zand. De mannen zoeken naar stenen om hier weer uit te komen. Dan komt er ineens hulp uit het niets. Geen idee waar deze auto vandaan komt, maar ze keren meteen om zodat wij er met een trekkabel uitgetrokken worden. We kunnen de weg weer vervolgen en komen aan bij de plek waar we moeten zijn. Shifting Sands is een zwarte zandduin in een U-vorm die zich verplaatst. Er staan allemaal paaltjes, en we concluderen dat dit zeker 20 meter per jaar is. Hoe dat kan? De duin is gevormd door magnetisch zand vanuit de Ol Donyio Lengai-vulkaan. We maken wat foto’s en lopen op de duin. Het is grappig dat je geen voetstappen kunt achterlaten omdat de magneetdeeltjes meteen weer naar elkaar toe trekken. De zandduin ligt in het Ngorongoro Conservation Area. Het is er superdroog en warm, en hier kunnen en mogen alleen Masai wonen. Fay wil een andere route dan de heenweg uitproberen. Het is een geweldig mooie weg maar het kost wel veel tijd. We rijden over de eindeloze vlaktes over de eindeloze weg. Uiteindelijk komen we toch uit op de doorgaande weg naar de Serengeti. Het landschap alleen is meteen al fantastisch. We krijgen nog wel een cheetah met kleintjes te zien. Omdat het heeft geregend zijn de wegen glad. In het donker komen we aan bij Kati Kati camp en schuiven meteen aan bij het diner.
11 september – Safari in de Serengeti
De twee dagen in de Serengeti waren geweldig! We hebben zoveel gezien! Een grote leeuwenfamilie die zich verplaatste op het moment dat we aankwamen. Dat is geluk hebben, want ik weet niet langs hoeveel rustende leeuwen we misschien wel zijn gereden. In het lange gele gras kunnen ze zich perfect verbergen, en overdag zijn ze niet het meest actief. ’s Nachts zagen we ze niet, maar ze waren in ieder geval wel vlakbij het kamp. We hoorden meerdere keren leeuwen brullen in de nacht. Het geluid kan heel ver dragen, maar lijkt soms toch echt heel dichtbij, en dat is best indrukwekkend. Ook andere wilde dieren waren erg actief naast onze tent. Een grote kudde buffels stond te snuiven en te trappelen. Ik hoopte maar dat er niet eentje over een scheerlijn zou struikelen en de tent zou doen instorten. Maar het ging allemaal goed, ook al word je soms een beetje nerveus van net als de zenuwachtig hinnikende zebra’s.
In de twee dagen in de Serengeti hebben we eigenlijk alle wilde dieren gezien die je graag wilt zien in grote aantallen, behalve olifanten, die waren er nauwelijks. Grote giraffenfamilies, indrukwekkende nijlpaarden in verschillende poelen en ontelbare thomsongazelles, impala’s, waterbokken, hartenbeesten, topi’s en gnoes. Nijlpaarden en krokodillen in kleine poelen of met zijn allen in een grote nijlpoel. Maar buiten alle wilde dieren genieten we vooral van het ‘hier zijn’ in dit enorm grote natuurpark. De landschappen met de uitgestrekte vlaktes, de kopjes die bovenuit steken, de typische acaciabomen en de bergen in het landschap. En wat het allerfijnste is? Dat we ondanks de andere safari-auto’s die er rondrijden, toch binnen no-time altijd weer het idee hebben ‘bijna alleen te zijn in de natuur’. We zeggen tegen onze klanten altijd ‘wij gaan links als de rest rechts gaat’, maar dat hebben we deze keer ook echt weer zelf ondervonden. Koffiedrinken en lunchen onder een boompje waarbij dan in de verste verte geen andere mensen en auto’s te ontdekken zijn. Dat is toch echt wat anders dan op een drukke picknickplek je lunchbox nuttigen. We verbazen ons er deze keer ook over hoe hard veel safari-auto’s rijden. Met het dakje en de ramen dicht scheuren ze over de wegen alsof hun leven ervan afhangt. Blijkbaar moeten ze lange afstanden afleggen en onder tijdsdruk het park weer uit. Wij maken de eerste volle dag in de Serengeti zo lang mogelijk, maar op een gegeven moment wordt de lucht erg donker. Het lijkt eerst of we nog een andere kant op kunnen rijden, maar hoe rustig druppelend het begint, gaat het steeds harder en harder en harder. Het regent cats & dogs, het komt met bakken uit de lucht. Als we bij Kati Kati camp aankomen, kunnen we niet eens de auto uit, want er is ondertussen al een zee ontstaan op de parkeerplaats. Er komt iemand van de staf ons met een grote paraplu ophalen, maar we wachten nog maar even tot het ergste voorbij is. Dat kan dus ook: regen in september. Niet gebruikelijk, en de tweede dag merken we dat sommige wegen echt al slecht zijn geworden. Gelukkig weet Fay precies hoe hij er doorheen moet rijden. Dat is echt een kunst op zich, want alle grondsoorten zijn hier weer anders, en dat betekent soms heel snel, dan weer langzaam, soms de weg ontwijken en dan weer er vol doorheen, en soms met extra wielaandrijving. Hier moet je echt een kenner voor zijn om niet vast te komen zitten.
12 & 13 september – Van de Serengeti naar Ndutu
Deze ochtend bezoeken we een aantal camps in de Serengeti en dan rijden we naar de Ndutu area. We verblijven in een prachtig camp waar de mensen (net als overal) supervriendelijk maar omdat er hier minder gasten zijn, krijgen we extra aandacht. Deze periode van het jaar is het hier niet druk, in tegenstelling tot de winter wanneer hier de grote migratie is en de jonge gnoes worden geboren. In Ndutu is het nu droog maar toch is het een prachtig stuk om op gamedrive te gaan. Hier zijn weer veel giraffen en ook komen we olifanten en prachtige leeuwen tegen. Er zijn twee meren: Lake Ndutu wat een zoutmeer is waar we flamingo’s aantreffen en Lake Masek wat een zoetmeer is en we buffels zien drinken aan de waterkant. Bij de meren ziet het wit van de botten. Het rare fenomeen wil dat hoewel de gnoes helemaal niet deze meren hoeven over te steken (want ze kunnen er gewoon omheen lopen) dit toch doen. En helaas heeft dat nogal eens nare gevolgen en zijn er heel wat gnoes hier aan hun einde gekomen. We hebben geen tijd meer voor een duik in het mooie zwembad met uitzicht op het meer (en eerlijk: het water is ook wel een beetje koud) maar de fijne buitendouche geeft ook meteen een luxe gevoel. Bij de kampvuur genieten we van een lekker drankje en wisselen we de safari avonturen van die dag uit met Duitse reizigers.
De laatste dag rijden we terug vanaf Ndutu naar Kilimanjaro airport. Onderweg bezoeken we een aantal lodges en voordat we het vliegtuig instappen proberen we zelf de ‘douchestop’ uit bij een lodge op 10 minuutjes afstand van de luchthaven. Ideaal als je tot het eind op safari wilt en de laatste dag ten volste wilt benutten en toch fris het vliegtuig in kunt stappen. Zeer voldaan stappen we in het vliegtuig, weer helemaal opgeladen van deze trip, overstelpt met nieuwe ideeën en weer ervaringen rijker.
Bekijk meer inspectie reizen:
Inspectiereis oktober 2022
Op uitnodiging van de Tanzaniaanse ambassade in Den Haag mag ik in oktober 2022 afreizen naar Tanzania. Eerst een paar dagen op de S!TE-beurs in Dar es Salaam waar de bestaande contacten worden aangehaald…
Ontdekkingsreis Tanzania – week 4
Op zoek naar de parels in Tanzania Na een week in Ruaha national park te hebben gebivakkeerd verblijven we 1 nacht net buiten het park. En wat was dat ook een geweldige ervaring! Eigenlijk…
Ontdekkingsreis Tanzania – week 3
Op safari in Ruaha national park Ruaha is een bijzonder park waar we al vele malen zijn geweest. Het park heeft een ongerepte schoonheid en het lijkt of hier de tijd heeft stil gestaan.…
Ontdekkingsreis Tanzania – week 2
Explore Tanzania: Burigi-chato national park De tweede week van onze inspectiereis staat vooral in het teken van het bezoeken van nieuwe national parks in West-Tanzania. We zijn erg nieuwsgierig wat we er van kunnen…
Ontdekkingsreis Tanzania – week 1
Als sinds 2013 maken we jaarlijks een inspectiereis naar Tanzania. We bezoeken dan bekende en nieuwe accommodaties, horen van de partners hoe het reilt en zeilt, proberen activiteiten zelf uit en komen iedere keer…
Wij zijn aangesloten bij GGTO garantiefonds
